Pomoc de minimis
Pomoc de minimis, inaczej pomoc o znikomym znaczeniu, to dopuszczona prawem unijnym szczególna kategoria wsparcia udzielanego przez państwo przedsiębiorcom. Zgodnie z zasadą prawa rzymskiego de minimis non curat lex (prawo nie troszczy się o drobiazgi) jest to pomoc, która ze względu na swą małą wartość nie powoduje naruszenia konkurencji na rynku i jako taka nie wymaga uzyskiwania zgody Komisji Europejskiej na jej udzielenie.
Pomoc de minimis jest udzielana na szczeblu krajowym, regionalnym i samorządowym przez podmioty o charakterze publicznym lub prywatnym, a celem jej udzielenia jest wspieranie rozwoju działalności gospodarczej.
Pomoc de minimis udzielana w odniesieniu do tych samych wydatków kwalifikowanych podlega sumowaniu z każdą inną pomocą oraz pomocą z budżetu Unii Europejskiej, udzielaną przedsiębiorcy niezależnie od jej formy i źródła i nie może zostać udzielona, jeżeli łącznie spowodowałaby przekroczenie dopuszczalej intensywności pomocy.
Poręczenie z pomocą de minimis – kto może skorzystać
Pomoc de minimis jest udzielana mikroprzedsiębiorcom oraz małym lub średnim przedsiębiorcom w formie poręczeń spłaty zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów lub innych zobowiązań finansowych, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Co do zasady, pomoc de minimis, może zostać udzielona przedsiębiorstwom ze wszystkich sektorów, z wyjątkiem:
- pomocy w sektorz rybołówstwa i akwakultury,
- pomocy przyznawanej podmiotom gospodarczym działającym w dziedzinie produkcji podstawowej produktów rolnych,
- pomocy przyznawanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich (pomoc eksportowa),
- pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem użycia towarów produkcji krajowej względem towarów importowanych
Zakaz udzielania pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.
Pomoc de minimis nie może zostać udzielona podmiotom w trudnej sytuacji ekonomiczno – finansowej.
Pułap pomocy de minimis
Łaczna wartość pomocy de minimis, wyrażona za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto, nie może przekroczyć w bieżącym roku podatkowym oraz dwóch poprzedzających go latach podatkowych (na przestrzeni trzech ostatnich lat budżetowych) równowartości 200 tys. euro, a w sektorze transportu drogowego towarowego 100 tys. euro. Okres trzech lat budżetowych należy oceniać w sposób ciągły. Oznacza to, że dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy ustalić łączną kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku podatkowego oraz dwóch poprzedzających go lat. Równowartość w złotówkach należy ustalać zgodnie z kursem średnim NBP z dnia udzielenia pomocy.
Wartość poręczenia nie może przekroczyć 80% wartości udzielanego kredytu lub innego zobowiązania finansowego, a wartość pomocy z tytułu poręcznia nie może przekroczyć 1 500 000 euro lub w przypadku przedsiębiorstw zajmujących się transportem drogowym towarów – 750 000 euro dla jednego podmiotu.
Pomoc de minimis występuje w sytuacji, gdy wynagrodzenie funduszu za udzielone poręczenie jest niższe od wynagrodzenia pobieranego według tzw. bezpiecznych stawek określonych w zawiadomieniu Komisji Europejskiej. Wartość udzielonej pomocy de minimis określa się zgodnie z zaleceniami Komisji Europejskiej. Oferując niższe stawki prowizji za poręczenie wzrasta dostępność tego instrumentu dla przedsiębiorców, co znacząco ułatwia dostęp do finansowania zewnętrznego w formie kreytów, pożyczek i leasingów oferowanych przez komenrcyjne instytucje finansowe.